Dom Profesów przy Kościele św. Kazimierza

Kopułę kościoła św. Kazimierza, zwieńczoną książęcą mitrą, ujrzysz z daleka. Kościół ten zaprojektowany został jako najważniejszy kościół jezuicki w WKL. Jego budowę rozpoczęto po uroczystościach kanonizacyjnych św. Kazimierza w 1604 roku. Nieopodal urządzono dom profesów, zamieszkany wyłącznie przez braci jezuitów, którzy przeszli całą drogę zakonnika i złożyli ostatnie uroczyste śluby. Stąd kierowani byli na misje lub służyli jako duchowni w dworach władców. A dopóki mieszkali w domach, głosili kazania w kościele, słuchali spowiedzi i odwiedzali skazańców w więzieniu ratuszowym. Miejsce egzekucji znajdowało się w pobliżu fasady kościoła św. Kazimierza, gdyż w XVII w. główne wejście do Ratusza znajdowało się po przeciwnej stronie w stosunku do obecnego, i tworzyło plac.

Na przestrzeni lat kościół św. Kazimierza był także Soborem św. Mikołaja, w czasie I wojny światowej w świątyni mieszkali luteranie. Dziś kościół i dom profesów ponownie należą do jezuitów.