Jezuici

Chociaż jezuici osiedlili się w Wilnie i założyli Uniwersytet Wileński jeszcze w XVI w., w tym czasie w mieście było ich zaledwie trzydziestu czterech. Natomiast w XVII w. założyli w Wilnie kolejne dwa klasztory i stali się najliczniejszym wileńskim zakonem, liczącym ponad trzystu członków.

Tryb życia Towarzystwa Jezusowego bardzo różnił się od życia innych zakonów: aktywnie podróżowano, wygłaszano teatralizowane kazania na miejskich placach, dbano o edukację. Jezuici, w odróżnieniu od innych zakonników, nie nosili habitów i mieszkali nie w celach, lecz w pokojach. Żeby zostać jezuitą, zwykle potrzeba było około dziesięciu lat nauki.

O zasługach jezuitów dla edukacji wiemy wiele, jednak czy wiesz, że myśleli oni nie tylko o sprawach pozaziemskich czy naukach teoretycznych, ale przyczynili się również do rozwiązania problemów higienicznych miasta – urządzili kanalizację do usuwania płynnych ścieków. Uniwersytet był oczywiście najważniejszym ośrodkiem wiedzy jezuickiej. Założono tu pierwsze obserwatorium w regionie, ogród botaniczny, dążono do zapraszania w charakterze wykładowców znanych ówczesnych europejskich naukowców i badaczy. Nic więc dziwnego, że wyprawę po klasztorach należałoby rozpocząć właśnie od jezuitów.