Klasztor Trynitarzy i Kościół Zbawiciela

Trynitarze za swoją misję uważali wyzwolenie chrześcijan z niewoli muzułmańskiej podczas wypraw krzyżowych, ale nawet po kresie wypraw i podczas walk WKL z Imperium Osmańskim, wartości trynitarzy pozostały niezmienne.

Przybyli z Hiszpanii do WKL w XVII w. na zaproszenie hetmana Kazimierza Jana Sapiehy pierwsi zakonnicy osiedlili się w pałacu mecenasa, a rok później rozpoczęto budowę klasztoru. W klasztorze działał dom nauki, w którym trynitarze zdobywali wykształcenie filozoficzne i teologiczne. Zaprojektowanie kościoła Zbawiciela powierzono Włochowi Giovanniemu Pietro Perti, który pracował wówczas w kościele św. św. Piotra i Pawła.

Po 16 latach budowa kościoła została ukończona. Na ołtarzu głównym ustawiono drewnianą figurę Jezusa z Nazaretu, która została przywieziona z Rzymu w 1700 roku. Wzorowana była na cudownej rzeźbie Ecce Homo znajdującej się w Madrycie. Rzeźba szybko zasłynęła cudami. Dziś można ją zobaczyć w lewym bocznym ołtarzu kościoła św. św. Piotra i Pawła.

W latach carskiej Rosji kościół przebudowano na cerkiew św. Archanioła Michała, więc jego wygląd zmienił się diametralnie.