Podziemia Katedry

Pod budowę symbolu litewskiego chrztu – Katedry – wybrano specjalne miejsce. W czasach Wielkiego Księstwa Litewskiego koryto Wilii znajdowało się w miejscu obecnej ulicy Šventaragio, piękne miejsce w zielonej dolinie u zbiegu Wilii i Wilenki wyglądało zupełnie inaczej niż obecnie. Tutaj znajdowała się świątynia Perkunasa, jedna z najważniejszych świątyń pogańskich na Litwie, płonął wieczny ogień, palono szczątki wielkich książąt litewskich. To prawda, że historycy traktują legendy z podejrzliwością i nie ma zgody co do tego, czy świątynia katolicka została zbudowana za panowania Mendoga, czy później.

Katedra, jedna z pierwszych ceglanych budowli na Litwie, wielokrotnie zmieniała swój wygląd, ale w jej podziemiach wciąż można zobaczyć pozostałości murów z XIV wieku. Po chrzcie w Krypcie Królewskiej w Katedrze chowano władców. Świadczy o tym ciemna belka, na której przez kilka stuleci stały trumny wielkich książąt litewskich, później przeniesione do mauzoleum. Katedra ujawniła najwięcej tajemnic w 1931 r., kiedy to po wiosennej powodzi zalane zostały fundamenty – odkryto wówczas szczątki wielkiego księcia litewskiego Aleksandra oraz żon Zygmunta Augusta – Elżbiety Habsburżanki i Barbary Radziwiłłówny.