Apteka Uniwersytetu Wileńskiego

Księga recept apteki Uniwersytetu Wileńskiego jest jednym z najstarszych zachowanych dokumentów, zawierających wydawane przez lekarzy i profesorów recepty, według których również produkowano leki. Z nich dowiadujemy się, że w XIX w. większość leków była pochodzenia roślinnego. Dziś już tylko nieliczne goszczą na aptecznych regałach: najpopularniejsze były korzenie rabarbaru, kwiaty czarnego bzu, opium, strój bobrowy, syrop makowy, azotan potasu, mięta oraz mieszanka miodu i octu „Oxymell”. Na półki sklepowe przeniósł się również kefir, który w XIX w., uważany za lek, sprzedawano w aptekach, a nawet nagradzano złotymi medalami. Apteki oferowały również zakup kefiru leczniczego, sfermentowanego przy użyciu grzybów kaukaskich, a nawet zamówienie bezpłatnej dostawy kefiru do domu.

Dziś produkty „Nestle” dla dzieci widzimy na sklepowych półkach, natomiast 120 lat temu mieszanki dla niemowląt ze Szwajcarii trafiały również do wileńskich aptek. Zupę już wtedy można było doprawić kostką rosołową „Maggi”. Kilkoma słowami warto również naświetlić sprawę szczepionek – już w 1808 r. Instytut Szczepień z siedzibą w Wilnie szukał skuteczniejszych niż w tamtym czasie metod do przygotowania szczepionek, sposobów szczepienia przeciwko ospie, prowadzono produkcję szczepionek, litewskie szczepionki sprzedawano nie tylko na Litwie, ale także we Włoszech, Szwajcarii i w innych krajach europejskich.