Apteka przy ulicy Zamkowej

Co robili ludzie średniowiecza w razie choroby? Do momentu powstania pierwszych aptek w XVI w. pomocy udzielić mógł tylko lekarz. Pierwsza apteka na Litwie, w Wilnie, została założona w 1506 r. przez Aleksandra Balińskiego, ale nie zachowały się informacje o jej lokalizacji. Tymczasem inny aptekarz, Franciscus Radicibus, który przybył na zaproszenie Bony Sforzy, osiadł przy ulicy Zamkowej i cieszył się popularnością wśród magnatów i szlachty miejskiej.

Prawdą jest, że niewielu odwiedzało aptekę, żeby kupić leki. Apteki tamtych czasów przypominały królestwo czarownika: tu można było nabyć suszone zwierzęta, jad węża, a nawet zmiażdżone na proszek mumie. W aptekach sprzedawano niezwykle egzotyczną i luksusową żywność, mydła, perfumy, nalewki, likiery, a nawet klejnoty. Dziś byłoby rzeczą niezwykłą odwiedzenie apteki w celu nabycia cukru lub ryżu, ale w czasach Wielkiego Księstwa Litewskiego tylko aptekarz posiadał te cenne towary. Farmaceuci używali cukru do robienia pastylek do ssania lub lubianych przez Bonę Sforzę marcepanów.