W ubiegłym stuleciu możliwość zamieszkania w lokalu o powierzchni prawie 200 m kw., w którym znajdowały się m.in. pomieszczenia dla służby, garaże na samochody, korty tenisowe, a nawet sklep, wydawała się niewyobrażalna. Jednak na początku zimnej wojny wysoko cenieni byli naukowcy lojalni wobec władz. Dlatego w połowie XX w., według projektu włoskiego architekta Giovanniego Ripy-Angioletto, wybudowano dom dla naukowców, w którym zamieszkali wierni wobec władz przedstawiciele świata nauki, sztuki i kultury.
A ładna wieżyczka pełniła również praktyczną funkcję śledzenia przeciwlotniczego. Szczyt wieży od początku był często fotografowany, przyciąga wzrok do dziś. Sam budynek stał się centralną osią powstającego kwartału naukowców: wokół powstawały instytucje naukowe, wzniesiono bibliotekę.